Lips and Lives – Hebreërs 13:15-16

Ons aanbid wat ons liefhet

Ons het verskeie insette gehad dié kwartaal oor aanbidding.  Dink ‘n bietjie terug aan alles wat julle dié kwartaal al gehoor het.  Ek onthou dat ek die reeks afgeskop het met die gedagte dat ons aanbid wat ons liefhet. Ek het gesê dat ‘n mens kan agterkom wat jy aanbid, deur te dink oor die dinge wat jy liefhet.   Of dit nou ons behoeftes is aan seks, of mag, of geld.  Enigeen van dié drie basiese dinge kan die dinge raak wat ons aanbid, wat ons lewens stempel.  Soos Maarten Luther gesê het: “Whatever your heart clings to and confides in, that is really your god.”

Ons is wat ons liefhet.  Ons aanbid wat ons liefhet.  Ons lewens word bepaal deur wat ons liefhet.

En ek het gesê dat jy baie vinnig kan agterkom wat en wie dit is wat jy aanbid.  Kyk net na wat jy elke dag doen, waarna jy luister, waarna jy kyk, waaroor jy dagdroom, waaroor jy wakker lê.  Volg die spoor van jou tyd.  Dink oor jou voorliefdes, jou energie, jou geld, jou lojaliteit. Aan die einde van dié spoor sal jy ‘n troon sien, en daarop sal dié ding of dié persoon wees wat vir jou van die hoogste waarde is, dié ding of dié persoon wat jy die meeste op prys stel, wat jy aanbid.

En ek het drie dinge uitgespel wat jou sal help om die regte dinge lief te hê, die regte God te aanbid: en dit is die Woord, die Heilige Gees en die gemeente.  En ek het die voorbeeld van Tomas gebruik wat nie daar was toe Jesus aan die ander dissipels verskyn het nie.  Dit het hom skepties en geïsoleerd gemaak, totdat hy die moeite gedoen het om saam met die dissipels te vergader, en die transformasie van Jesus se teenwoordigheid ervaar het.

Dit is steeds so – die Here praat deur sy Woord, Hy gebruik sy Gees om jou te begelei, en ons is as gemeente vir mekaar gegee om ons te transformeer.  Jy ignoreer jou gelowige vriende tot jou eie nadeel, en dit sal die aanbidding in jou lewe tot ‘n stilstand bring, en ander dinge, ander liefdes, vir jou belangrik laat wees, en dit sál jou van die pad af neem.  Jou lewe sál nie meer in aanbidding voor die Here kan wees nie.

Aanbidding het twee kante: woorde en dade

Vanaand wil ek fokus op die feit dat aanbidding altyd twee kante het.  Ons lippe en ons lewens. Ons woorde en ons dade. Jy aanbid God met jou woorde.  Jy aanbid God met jou dade.

Kom ons lees Hebreërs 13:15-16 se perspektief hierop:

“Laat ons dan deur Hom voortdurend ‘n lofoffer aan God bring – dit is die vrug van lippe wat sy Naam bely.  En moenie versuim om goed te doen en mededeelsaam te wees nie, want God het ‘n behae in sodanige offers.” (BDV).

Jy aanbid God met jou woorde.  Jy aanbid God met jou dade.  Dit is die twee kante van aanbidding, altyd.

Sorg dat jou hele lewe in aanbidding gespandeer word

So, hoe kan ons sorg dat ons hele lewe in aanbidding gespandeer word, met woord en daad?

Wel, in ‘n sekere sin, moet ek herhaal wat ek aan die begin van die reeks gesê het.  Ons woorde en ons dade kom van binne-af uit die hart, ‘n hart wat deur God verander word deur sy Woord en deur sy Gees binne die gemeenskap van die gelowiges.

En dieselfde beginsel geld as wat ek in die begin gesê het, hoe meer ons ons in die Woord verdiep, hoe meer ons die Gees toelaat om ons te begelei, hoe meer ons deel raak van die gemeenskap van gelowiges, hoe meer sal ons woorde en dade God se karakter vertoon, en sy goedkeuring wegdra.

Byvoorbeeld – as ons in die Woord lees dat ons moet doen wat reg is in ‘n gegewe situasie, en ons dit inderdaad begin doen, kan ons weet dat God aanbid sal word, dat mense sal raaksien dat ons die regte dinge doen, en dit verbind aan ons geloof.

Maar, belangrik.  Selfs al gee niemand anders om nie, selfs al sien niemand dit raak nie, kan ons steeds weet dat God dit sal raaksien.  En selfs al spot mense jou daaroor, kan jy weet, word God daardeur geëer, en is Hy gelukkig daarmee.  Jy weerkaats God se geregtigheid terug na Hom toe deurdat jy doen wat reg is.  Dan kan jy weet, Hy is tevrede en gelukkig met jou.

Dit is vir my al hoe belangriker in my lewe.  Ek weet dat God ‘n behae het in die offers van ons fokus daarop om die regte dinge te doen.  Ek weet Hy hou daarvan dat ons goed doen, dat ons mededeelsaam is, dat ons sy Naam voor mense bely.  En of mense nou daardeur beïndruk word of nie, of mense nou hande klap daaroor of nie, solank ek weet God is tevrede daarmee, is ek tevrede en gelukkig.

Aanbidding sluit jou woorde in

Aanbidding sluit in die eerste plek jou woorde in.  Daarom lê die Bybel soveel klem op die inhoud en die gehalte van ons woorde.

Paulus sê bv. in Efesiërs 4 en 5 vir ons – die teks wat ons vanoggend in die Familiediens hanteer het –dat ons leuens moet vermy en die waarheid met ons naaste moet praat, want dít is die dinge wat vir God bly maak en wat sy goedkeuring wegdra (Ef. 4:25).  Wanneer ons die waarheid praat, is ons besig om ‘n lofoffer aan God te bring, om Hom te aanbid in die manier waarop ons met mense werk.

Paulus sê, as ons kwaad word, moet ons nie sondig nie, bv. deur die saak nie uit te praat nie, en die son te laat ondergaan oor ons woede (Ef. 4:26). Nie ‘n enkele vuil woord moet uit ons mond kom nie, sê Paulus, net woorde wat goed is om ander op te bou en voordeel bring vir dié wat na ons luister (Ef. 4:29).

Ons moet ons nie ophou met enige skandelikhede nie, of dwase of lawwe praatjies nie, wat onvanpas is vir die gemeenskap van gelowiges nie, en eerder die Here dank vir die goeie wat Hy vir ons doen (Ef. 5:4).  En Paulus waarsku ons teen onsedelikheid, onreinheid en gierigheid.

En sê Paulus, ons moet versigtig wees vir “leë redenasies” wat God se Woord probeer verdraai in ons lewe (Ef. 5:6) en eerder beproef wat regtig die wil van God is deur ag te slaan op sy Woord en dít na te volg.

Aanbidding sluit jou dade in

Dit is wonderlik om God se lof te besing deur ons woorde goed te kies, en God word daardeur aanbid.  Maar, dit is net so nodig, in die tweede plek, en maak net so seer God se hart bly, as ons uitreik na ander en vir hulle omgee, goed aan hulle doen, en mededeelsaam is met hulle.  Só sê Hebreërs.

En, ons sal moet erken, daar kom ‘n punt wat ons die woorde wat ons gebruik om God te aanbid, moet uitleef, moet doen wat ons woorde van praat.  Ons lewens is net so belangrik soos ons lippe. Ons dien God met ons woorde.  Ons dien God met ons dade.

God het die hele wêreld lief en elke keer dat ons so ver kom om iets goeds vir iemand te doen, of mededeelsaam te wees, kom dié mense agter dat God hulle liefhet, trouens, kom alle mense agter, dat God die wêreld lief het.  Ons dade raak die woorde van God.

As ons nie sover kom om ons lewens te deel met ander nie, in woorde en dade, sal hulle nooit agterkom dat God hulle liefhet nie.  Ons aanbidding moet beide ons lippe en ons lewens insluit, ons woorde en ons dade.

Aanbidding sluit jou hele lewe in

Ek dink dit is soms ‘n probleem vir baie van ons dat ons besig is met studies of ‘n beroep wat nie direk met die evangelie te make het nie.  Jy is nie besig om die Bybel te lees, ‘n preek te maak, ‘n geestelike gesprek te voer met mense as deel van jou alledaagse lewe nie.  En dan dink jy, my lewe, of my beroep is nie van geestelike waarde nie.  My manier van leef, my manier van doen in my werk, is nie aanbidding nie, bring mense nie in aanraking met God self nie.

Die goeie nuus is dat die eenvoudigste ding wat jy doen, is aanbidding, as jy jou daarop instel om dit vir die Here te doen.

Ek onthou in my studentedae dat ek verskillende werke moes doen om vir my studies te betaal.  Ek het bus gery vroeg in die môre, en ná my klasse weer in die middag.  Later was ek ‘n opsigter by ‘n Vrugte en Vrugte Tegnologie Navorsingsinstituut op Stellenbosch.  Ek moes vyf nagskofte ‘n week werk van sewe tot sewe deur die nag en dan nog klasdraf die volgende oggend agtuur.

Dit was regtig vervelige werk.  Elke twee uur moes ek ‘n rondte doen om te kyk of alles reg is by al die koelkamers vir die vrugte en lesings neem dat almal se temperature reg is.  En ek moes die lugversorgers aan en af sit om die temperature te beheer.  Dit was nog nie outomaties in daardie dae nie.

Sieldodend en vervelig.  Om nie te praat van hoe vaak ‘n mens geraak het nie.

Maar, dit was ook die tyd waarin ek tyd gehad het om te dink en met die Here te praat.  Ek onthou hoe ek eenkeer gevra is om in die platteland te preek, en een aand, amper aan die slaap, ‘n ingewing van God gekry het vir ‘n preek uit Job.  Ek was wel in die klas besig om aan die teologie van Job aandag te gee, maar dié aand het ek net ‘n boodskap van die Here gekry wat ek so vinnig as wat ek kon, neergeskryf het, en net so gaan preek het.

En die wonder was dat daar ‘n vrou was wat ‘n kind verloor het, en dié Sondag in die preek ‘n stuk aanraking van die Here ervaar het, en ná die tyd met my kom deel het, wat dit vir haar beteken het.  In die nag het God, tussen die koelkamers, my insig gegee sodat ek namens Hom ‘n boodskap kon bring vir iemand wat dit nodig gehad het.

Die opsigter werk het ‘n plek geword waar ek God se teenwoordigheid kon ervaar, en dit het ‘n plek geword vanwaar af die Here sy werk in ander se lewens gedoen het.  Benewens die feit dat die werk gesorg het dat ek uiteindelik ‘n predikant kon word.

Alles wat ons doen, is aanbidding

Dit kan anders wees in jou lewe, maar die manier waarop jy jou werk doen – of dit nou studies is, of kelner werk, of articles, of nagskofte êrens – dit kan jou lewe inspireer, en dit kan ander inspireer.

Alles wat ons doen, kan gedoen word, as aanbidding aan God.  As jy só begin dink oor jou lewe, transformeer dit jou manier van doen, jou ervaring van wat jy doen, of jy dit as boring en irrelevant sien, of as van waarde binne jou verhouding met die Here.

Om die waarheid te sê, alles wat ons doen, is in elk geval aanbidding.  Jy kan kies vir wie jy dit wil doen.  Die vraag is nie wat jy doen in die eerste plek nie –  behalwe die sonde natuurlik – maar vir wie jy dit doen.  Jou dade en jou woord, jou lewe en jou lippe.

Jou missie is om jou werkplek in ‘n aanbiddingsplek te omskep … en wie weet, dit kan die mense om jou se lewens aanraak en selfs verander.