Jesaja 56:1-8 – Erediens: God trek ander mense by ons in – 20 Maart 2011

Verwelkoming

NG KERK SOMERSTRAND

PASTORALE BEDIENINGSFONDS

Doelstelling:

‘n Anonieme lidmaat het ‘n fonds in die gemeente begin, spesifiek vir Pastorale Bediening, oorwegend vir senior lidmate van die gemeente. Die doel van die fonds is om ‘n kapitale basis op te bou, waaruit die kostes van ‘n moontlike voltydse pastorale bediener gefinansier kan word. Die rente op die kapitaal sal aangewend word vir die bediening. Donasies aan die fonds kan gemaak word deur skenkings of in die vorm van ‘n lening aan die fonds, vir vyf jaar. Hierdie lenings, terugbetaalbaar aan die donateur, is gewaarborg.

Datums van inligtings sessies sal mettertyd aan die gemeente bekend gemaak word.

Befondsing:

Eenmalige of herhalende donasies per kontant inbetaling of per debietorder.

Bankbesonderhede:

Bank:                        ABSA

Rekeninghouer:          NG Kerk Somerstrand – Pastorale Bedieningsfonds

Rekeningnommer:      9259176740

Tipe Rekening:          Spaar

Takkode:                  632005

Verwysing:                Donateur se Naam

Alternatiewelik kan enige donasies by die kerkkantoor in betaal word.

God nooi ons uit en ons kom tot rus

Liedboek 391:1,4 Vervul, o Heer, my hart met stille wyding – sit

Votum

Seëngroet

Verootmoediging

Liedboek 379 Jesus Christus, Lam van God – sit

Liedboek 384 (x3 – Afr, Eng, Afr) Jesus, o dink aan my – sit

Aanbidding

Liedboek 399:1,5 Aan die tafel met die Paasmaal – si

Lofprysing

Liedboek 400 Juig, juig in Hom, ons Heiland aan die kruis – staan

Gebed

God praat en ons luister

Skriflesing

Jesaja 56:1-8 – God trek ander mense by ons in

Woordverkondiging

Die Christelike lewe kan op verskillende maniere beskryf word.  ‘n Mens kan sê dat dit oor God gaan wat hierdie wêreld met sy liefde en genade wil oorrompel – die sogenaamde Missio Dei.  ‘n Mens kan sê dat dit gaan oor die koninkryk van God gaan waaraan ons as gemeente meewerk.

Maar, in die praktyk van elke dag gaan dit doodgewoon oor ‘n Christelike lewenstyl.  Dit is wat mense van ons raaksien.  Dit is die cutting edge van die Christelike lewe, nie wat ons sê oor God of oor die kerk of oor die koninkryk nie, maar wat ons leef.

Paulus sê op ‘n kol: “Hoofsaak is dat julle lewenswandel in ooreenstemming met die evangelie van Christus moet wees” (Fil 1:27).

Een van die maniere waarop die kerk deur die eeue hierdie Christelike lewenstyl aangeleer en gekoester het, was deur praktiese geestelike gewoontes.

En dit is met dié bril wat ek na hierdie perikoop in Jesaja wil kyk, om agter te kom, wat se lewenstyl verwag God van ons?  Hoe wil Hy hê moet ons lewe?  Of anders gestel, wat wil God hê moet ander in my lewe raaksien?

En daar is drie dinge wat vir my hier uitstaan van die tipe lewenstyl wat God van ons vra, drie geestelike gewoontes wat ons moet beoefen – dit het met die onderhouding van die sabbat te make, met die insluiting van anderse mense, en met gebed.

EEN: Doen reg en onderhou die sabbat

God vra hier van Israel dat hulle reg sal laat geskied, self reg sal doen en eksplisiet tot die onderhouding van die sabbat verbind.

Nou voor ek oor die sabbat self gesels, een opmerking: Let op dat regdoen hier nie ‘n verdienstelike karakter aanneem nie, maar ‘n voorbereidende karakter.  Die sabbat berei die volk voor om God se uitkoms te kan verwelkom.   Dit help hulle om die redding wat die Here bring, te verwelkom.

Nou, waarom is die sabbat dan so belangrik vir Jesaja?

Ons moet eers ‘n entjie teruggaan in die geskiedenis om die betekenis reg te kan interpreteer.

• Die sabbat (in Hebreeus beteken die woord: rus) was aanvanklik ‘n rusdag waardeur ‘n gesonde ritme van werk en rus gevestig is (Gen 1).  Dit was ’n noodsaaklike verposing in ’n harde week se werk, wat jou laat asem skep het, weer die lewe laat waardeer het, weer ’n lied in jou hart gebring het na die swaar van jou daaglikse arbeid.
• Na die Uittog uit Egipte het dit ‘n ekstra betekenis gekry deurdat dit die volk moes laat terugdink aan die vryheid wat God hulle van hulle slawerny in Egipte gegee het (Deut 5).  Dit was dus die teken van die verbond (Eks 20:22).  Hulle het rus gekry van die swaar las wat in Egipte op hulle gelê is.  Dit het nes aan die begin weer ’n lied in hulle hart gesit.
• Dit het ook ‘n kultiese betekenis gekry deurdat dit ‘n dag geword het waarop gewyde byeenkomste gehou is (Lev 23).  Hulle het die Here opgesoek, Hom geloof, na Sy Woord geluister, gebid om sy uitkoms vir allerlei, en hulle offers gebring waardeur hulle die ervaring van skuldvergifnis geniet het.  Dit het ook ’n lied in hulle hart gesit, deurdat hulle vryheid van hulle sondes kon ervaar.
• Maar in Jesaja se tyd, en dan meer spesifiek in die tyd van die ballingskap, het die sabbat ‘n ekstra betekenis bygekry.  Die sabbat het ‘n gemeenskapskeppende funksie gekry, waardeur hulle as ‘n volk in die vreemde saamgebind is, en mense uit die onderhouding van die sabbat kon sien dat hulle Jode was wat God gedien het.  En laat ons vir geen oomblik dié funksie onderskat nie.  Dit het in ’n vreemde wêreld – waar hulle vreemd was, en min invloed in die samelewing gehad het – vir hulle ’n identiteit gegee, ’n samebindende krag wat hulle week na week kon laat volhard het in die geloof.
• Daarom het die sabbat ook ‘n godsdiensbevestigende funksie gehad, deurdat die onderhouding daarvan gesorg het dat die ballinge nie van God afvallig raak nie.  Vandaar die baie belangrike opdrag in Jesaja hier rondom.

Die onderhouding van die sabbat het dus eintlik simbolies van die nakom van die hele wet geword. En dit het ‘n spesifieke lewenstyl gevestig by die Jode – hulle het ‘n gesonde ritme gehad tussen werk en rus, hulle het God se uitkoms in die verlede gevier, hulle het hulle eredienste op die sabbat gehou, hulle het hulle gemeenskap met mekaar gevier, en hulle het hulle geloof gevier en bevestig.

Die sabbat was hulle lewensreël, hulle lewenspraktyk, hulle lewenstyl.  Jy kon hulle uitken daaraan, en hulle is saamgebind daardeur.

Hoekom vier ons dan nie vandag die sabbat nie?

Wel, weer ‘n bietjie inligting:

Oor die volgende paar eeue na die ballingskap het die Fariseërs ‘n magdom wette vir die korrekte nakoming van die sabbat geskep.  Hulle het as’t ware oorboord gegaan en die vreugde uit die onderhouding van die sabbat geneem.  Dit het ‘n sware las geword, en nie meer iets wat lewe gegee het nie.  Jy mag net so ver loop, en nie dit of dat of die volgende doen nie.

Met Jesus se koms in die Nuwe Testamentiese tyd reageer Hy hierop en maak mense weer vry van die benepe reëlbeheptheid.  Hy herstel die oorspronklike betekenis van die sabbat deur te sê dat die sabbat ter wille van die mens gemaak is, nie die mens ter wille van die sabbat nie (Mark 2:27).  Hy genees bv. ‘n man wat 38 jaar lank siek was by die bad van Betesda op ‘n sabbatdag (Joh 5).  Hy herstel dus die oorspronklike betekenis daarvan as ‘n dag waar op God en mense gefokus kan word op vryword en vryheid, nie beperkings nie.

En omdat Hy self God was, en is, bring Hy in sy persoon die sabbat tot sy volle vervulling.  Hy is in ‘n sekere sin die sabbat van die nuwe bedeling.  Waar ons in sy teenwoordigheid lewe, ervaar ons die sabbat.

Daarom het die kerk na die opstanding begin om die sabbat as vervuld in Jesus self te vier.  En omdat Jesus op die eerste dag van die week opgestaan het, het hulle dié dag as ‘n besondere dag begin vier.  Die opstandingsdag het die sabbat geword.

Toe die kerk bv. moes besluit watter dinge die gelowiges uit die heidene moet nakom, was die Joodse sabbat op Saterdag nie een van die voorskrifte nie (Hand 15).  Dit sou immers van heidense gelowiges Jode maak, hulle ‘n Joodse lewenstyl aanleer en nie ‘n Christelike lewenstyl nie.  Daardeur sou die evangelie ingeperk en eksklusief gemaak word.  Jy sou eers ‘n Jood moes word, voor jy ‘n Christen sou word.

Daarom dat Paulus gelowiges in sy brief aan die Kolossense aanraai om nie te luister na mense wat die sabbat voorskriftelik wil maak  nie (Kol 2:19).  Hy gaan selfs so ver om te sê, dat as jy alle dae tot eer van die Here wil leef, voel vry om dit te doen, en dié wat een dag as belangriker as die ander wil vier, maak so, maar moet net nie die ander daaroor verag of veroordeel nie (Rom 14).

Wat vier ons dan?

Ons vier daarom nie meer die sabbatdag as die dag van die Here nie, maar wel die Sondag as ‘n rus- en aanbiddingsdag, onder andere op voetspoor van die eerste gelowiges wat op die eerste dag van die week, Sondag, begin bymekaar kom het om die opstanding van Jesus Christus op Sondag (Mark 16:2; Matt 28:1; Luk 24:1; Joh 20:1) te vier.

Terloops, Johannes het die eerste dag van die week die eerste keer “die dag van die Here”(Open 1:10) genoem, wat deur latere vroeg-kerklike geskrifte verklaar is as die eerste dag van die week (bv. die Didage), en wat later Sondag genoem is op voetspoor van die Romeine se name vir die dae van die week.

Die Christene het dus begin om die nagmaal op Sondae te vier (Hand 20:7) en die dankoffers in te samel (1 Kor 16:2).  Dit het die voorkeur dag vir hulle byeenkomste geword, ‘n gebruik wat tot vandag toe die hoofstroom keuse is.

Maar, dieselfde gedagtes wat deel van die sabbat was, is vandag nog deel van die Christelike lewenstyl wat ons op die Sondag, of ‘n ander dag soos die Here jou lei, of op alle dae, vier: ‘n gesonde ritme tussen werk en rus, om God te loof vir sy uitkomste, om ons eredienste te hou, om ons gemeenskap met mekaar te vier, en ons geloof te vier en te bevestig.

Dit is dus die eerste geestelike gewoonte wat hierdie gedeelte op die tafel sit, wat ons lewenstyl moet vorm.

TWEE: God gee uitkoms vir alle mense

Die tweede ding wat my tref van die gedeelte, is die verstommende hoopvolle belofte wat oor die nie-Israeliete sowel as die ontmandes uitgespreek word.

Nie-Israeliete is baie keer uitgesluit  van die volk en die tempelgemeenskap weens die gevaar van afgodsdiens (Esra 9:1; Neh 9:2), hoewel mense soos Rut en Ragab wel weens hulle verbintenis aan God toegelaat is in die volk.  Nou word hulle volledig toegelaat.

Ontmandes is egter altyd uitgesluit (Deut 23:1; Lev 21:20).  Teenoor die voorskrifte van die wet word hulle dus nou ingesluit in die verbond. In taal wat herinner aan wat Johannes veel later in Openbaring sou skryf (bv. 2:17; 3:5, 12; 20:15; 22:4) word hulle nou deel van die volk van God.  In die Nuwe Testament word die Etiopiese finansiële amptenaar dus sonder enige probleem ingesluit in die gemeenskap van die gelowiges (Hand 8).

Dit beteken dat God van ons vra om insluitend en akkommoderend te wees.  Ons moet die geestelike gewoonte van gemeenskap van die gelowiges, van insluiting, bemeester.  Ek is oortuig dat die insluiting van ander mense die belangrikste verandering is wat die evangelie bring.  Dit is immers iets wat God doen – Hy trek ander mense by ons in!  En dit verander die manier waarop ek na anderse mense, mense wat anders as ek is, kyk.

Wat nodig is, is dat ons mekaar as geskenke van die Here leer ervaar; dat ons in ware gemeenskap met mekaar leer leef.  En daarvoor moet ons doelbewus grense na mekaar toe oorsteek, met deernis en openheid, met leerbaarheid en vertroue.  En dit moet ‘n gewoonte word, iets waaraan ander mense my ook kan uitken

Don Browning sê dat daar eintlik net twee soorte geloofsgemeenskappe is:

• Die een is waar jy binnekom en gevra word om in die teenwoordigheid van God te wees, maar jouself en dit waarmee jy tans in jou lewe besig is liefs buite moet laat.
• Die ander geloofsgemeenskap is waar mense in die teenwoordigheid van God ingenooi word en waar hulle volle menswees óók teenwoordig mag wees.

Dit is natuurlik hierdie laasgenoemde soort geloofsgemeenskap waaroor dit in hierdie teksgedeelte gaan.  En dit is waaraan ons onsself moet toewy.  Dit is die tipe lewenspraktyk wat ons moet vestig.

DRIE: Die kerk se mense is ‘n huis van gebed

Die derde aspek van die Christelike lewenstyl, is gebed.

Dit tref my hoe die tempel – met al die nie-Israeliete en al die ontmandes daar – tot ‘n huis van gebed vir al die volke uitgeroep word, wat vreugde aan hulle sal verskaf.

Dit is God se droom vir sy mense.  Trouens, Salomo het alreeds hieroor gepraat in sy gebed by die inwyding van die tempel waar hy eintlik gebed as die primêre funksie van die tempel uitgespel het.

En ek kan nie anders as om te dink aan Jesus se woede met die tempelreiniging waar  hy die handelaars verkwalik het dat hulle dié droom van God in gevaar gestel het met die besigheid wat hulle op die templeplein bedryf het (Matt 21:13; Mark 11:17; Luk 19:46).

Ek kan baie hieroor sê, maar ek gaan oor gebed julle net herinner aan die eeue-oue gebruik van die daaglikse ondersoek (daily examen) as ‘n geestelike gewoonte wat ons kan beoefen om ‘n Christelike lewenstyl te ontwikkel.

Die daaglikse ondersoek is  die gebruik om God se teenwoordigheid in die alledaagse gebeure in my en ander se lewe te soek (Kol 1:9; Fil 1:9-10).  Dit word veral verbind met Ignatius van Loyola  van die Jesuïete wat ’n hele paar verskillende maniere daarvoor ontwikkel het wat ’n mens persoonlik en in ’n groep kan gebruik. Dit sluit in om:

• van God se teenwoordigheid bewus te word;
• die gebeure van die afgelope dag te deurdink;
• op te let na jou emosies oor die gebeure – beide die positiewe en die negatiewe, wat jou getroos het en wat jou geruk het;
• te vra na God se perspektief daarop;
• na te dink oor waar jy die beste konneksie met God gehad het – en waar nie;
• jou begeertes na Hom te bring met gebed en smeking sodat sy vrede jou hart en gedagtes tot rus kan bring (Fil 4:6-7).

Ons het al verskeie kere John Ackerman se bekende weergawe hiervan in die gemeente en in ons eredienste beoefen: “Stop, Neem waar, Luister” (Stop. Look. Listen). Jy kan gerus die preek gaan aflaai op die web – ek het aan die einde daarvan ‘n voorbeeld gegee wat jy kan gaan beoefen hierdie week.

Lewenspraktyk

Ek sluit af.  In die praktyk van elke dag gaan dit uiteindelik doodgewoon oor ‘n Christelike lewenstyl.  Dit is wat mense van ons raaksien.  Dit is die sigbare getuienis van die Christelike lewe, nie wat ons sê oor God of oor die kerk of oor die koninkryk nie, maar wat ons leef.

Soos Paulus sê: “Hoofsaak is dat julle lewenswandel in ooreenstemming met die evangelie van Christus moet wees” (Fil 1:27).

Daar is natuurlik baie ander geestelike gewoontes, Bybelstudie, gasvryheid ensomeer.  Jesaja sit hier drie aspekte van só ‘n lewenstyl op die tafel en sê, die Here wil ons vorm deur hierdie spesifieke geestelike gewoontes:

• onderhouding van die sabbat,
• insluiting van anderse mense in jou gemeenskap,
• om ‘n huis van gebed te word.

Gebed

God stuur ons om te leef

Dankoffers

Slotlied

Liedboek 406 Ons loof U, Vader, op die troon! – staan

Seën

Liedboek 228 Halleluja! – staan

Daaglikse Ondersoek

     

Written by Chris van Wyk on 20/03/2011. Posted in Chris van Wyk

Trackback from your site.