Jy het ‘n plek – Efesiërs 2-3

Maarten Luther het baie keer in ‘n lesing van die gesprek met studente oorgegaan in gebed. Sy gesprekke was altyd in die teenwoordigheid van God. Daarom was sy gebede so spontaan deel van sy gesprekke.

Ons sien dit ook by Paulus in die eerste hoofstuk van sy brief aan die Efesiërs. Hy begin met ‘n gesprek met die gemeente wat uitmond in ‘n gebed. In dié gesprek loof hy God die Vader vir al die seëninge van die Gees wat daar in Christus Jesus aan ons gegee is (Ef 1:3-14). In sy gebed bid hy dat die gemeente van Efese God werklik sal kan ken (Ef 1:15-23).

Hy volg dié patroon ook in hoofstuk twee en drie. Hy maak vier kern stellings in sy voortgaande gesprek met hulle en sluit dit af met een van die mooiste gebede in die Bybel.

Download English translation: You have a place – Ephesians 2-3

1. God gee aan alle gelowiges plek by Hom as getuienis van sy goedheid – Efesiërs 2:1-10. Ons lees vers 8-10:

⁸ Want uit genade is julle verlos, deur geloof. En dit kom nie uit julle self nie; dit is die gawe van God. ⁹ Dit kom nie uit eie werke nie, sodat niemand kan roem nie. ¹⁰ Van Hom is ons immers ‘n maaksel, geskep in Christus Jesus om goeie werke te doen en daarvolgens te leef, soos God dit voorberei het.  Julle is nie meer ver nie, maar naby.

Jesus maak van mense wat sy vyande was, sy vriende. Dit is immers wat Hy met Paulus reggekry het op die Damaskus pad. Van vervolger en vyand is Paulus omskep in volgeling en vriend. Hy was nie meer ver nie, maar naby.

Dit is God se doel met ons almal. Hy het ons uitgekies om naby Hom te wees, om sy meesterstuk te wees, soos ’n mens vers 10 kan vertaal: “Want ons is sy meesterstuk, geskep in Christus Jesus vir uitnemende projekte, wat God voorberei het, dat ons dit sal uitvoer.”

Dit is ‘n baie belangrike perspektief, want as Jesus ons sy vriende gemaak het, as ons ‘n plek by Hom het, dan is ons ook vriende vir mekaar, het ons ook ‘n plek by mekaar:

2. Gelowiges van ‘n Joodse en heidense agtergrond het ‘n plek saam as een nuwe mensheid in Christus – Efesiërs 2:11-18.

¹¹ Daarom moet julle onthou dat julle destyds volgens julle sondige aard heidene was. Julle word onbesnedenes genoem deur diegene wat besnedenes genoem word, al is dit bloot liggaamlik deur hande verrig. ¹² Julle moet onthou dat julle in daardie tyd sonder Christus was, vervreem van die burgerskap van Israel en vreemdelinge ten opsigte van die verbondsbeloftes. Julle was sonder hoop en sonder God in die wêreld. ¹³ Maar nou, in Christus Jesus, het julle, wat destyds ver weg was, naby gekom deur die bloed van Christus.  ¹⁴ Hy is immers ons vrede — Hy wat die twee groepe een gemaak het en die middelmuur van skeiding, die vyandskap, deur sy liggaam afgebreek het. ¹⁵ Hy het die wet met sy eise en reëls tot niet gemaak sodat Hy, deur vrede te maak, in Homself die twee groepe tot een nuwe mens kon skep, ¹⁶ en sodat Hy albei in een liggaam met God kon versoen deur die kruis, deurdat Hy in Homself dié vyandskap vernietig het. ¹⁷ Inderdaad, toe Hy gekom het, het Hy die goeie boodskap van vrede verkondig aan julle wat ver was, en ook vrede aan diegene wat naby was. ¹⁸ Want deur Hom het ons albei toegang tot die Vader deur een Gees.  Julle is nou die een bouwerk van God

Paulus kontrasteer hier die “onbesnedenes” – dit is dié nie-Jode wat nie in God geglo het nie – met die “besnedenes” – dit is die Jode wat deel van die Godsvolk was. Christus het die vyandskap wat tussen dié twee groot groepe bestaan het, afgebreek soos ’n mens ’n muur sou afbreek. Hy het van vyande vriende gemaak.

Daar is nou een nuwe mensheid in Christus wat nie net met God nie, maar ook met mekaar versoen is, en nou om vrede met God en mekaar kan (en natuurlik moet) lewe. Ons het ‘n plek by mekaar.

Die mikpunt van hierdie eenheid is die onbelemmerde vrye toegang tot die Vader deur die werk van die een Gees wat Jesus aan ons gegee het.

Maar, ons strek ons nie net uit na bo nie, want:

3. God woon in hierdie gemeenskap van gelowiges as getuienis aan die mensdom – Efesiërs 2:19-22.

¹⁹ So is julle dan nie meer vreemdelinge en bywoners nie, maar julle is medeburgers van die heiliges, en die huisgesin van God.  ²⁰ Julle is gebou op die fondament van die apostels en profete met Christus Jesus self as hoeksteen. 21 In Hom verrys die hele gebou, goed saamgevoeg, tot ‘n heilige tempel vir die Here. ²² In Hom word julle ook saam opgebou tot woonplek van God deur die Gees.

Wat my besonderlik tref is dat Paulus hier skryf dat die gemeenskap van gelowiges ’n plek word waar God woon. Soos Hy vir ons ’n plek in Sy teenwoordigheid gegee het, soos ons ‘n plek kry by mekaar, so kry God ’n plek by ons, in ons teenwoordigheid.

Natuurlik is dit nie net ter wille van onsself nie, maar sodat Sy teenwoordigheid sigbaar kan word vir die wêreld. Die kerk, as liggaam van Christus, is in ’n besondere sin nou die beeld van God, die imago Dei, soos die mens dit aanvanklik was (Gen 1:26).

Maar, dit is steeds ‘n wonderlike werklikheid. God by ons. God wat ‘n plek by ons inneem. ’n Kerklike gemeenskap wat nie hiervoor leef nie, mis sy doel.

Maar, dit is nie net God wat sy plek by ons gekry het nie. Ons moet ook ons plek in die liggaam van Christus inneem. Want, jy het ‘n plek in die gemeente van God. Ook hier in Somerstrand.

Die waarheid van die evangelie is:

4. Alle mense kan ‘n plek kry in die Godsvolk deur Christus Jesus – Efesiërs 3:1-13

Paulus bemoedig in hoofstuk drie die gelowiges uit die heidene in ‘n konteks van ‘n gebed: “Daarom bid ek vir julle wat nie Jode is nie …”. Dit is vanuit sy perspektief op wie God is en wat Hy doen, dat Hy die boodskap van insluiting bring. Hy wil hulle dus aanmoedig om nie te luister na mense wat moontlik ‘n ander boodskap aan hulle bring, dat hulle tweedehandse burgers van die koninkryk, of nog erger, steeds buite die koninkryk is nie.

Die geheimenis wat aan Paulus openbaar is, is die goeie boodskap wat hy aan hulle verkondig: in Christus kan alle mense deel word van die Godsvolk. Om die waarheid te sê, presies dít is Paulus se opdrag, om aan alle mense hierdie goeie nuus te bring, om die misterie aan almal bekend te maak, dat hulle in Christus Jesus in verhouding met God kan leef.

Paulus sluit dié vier gevolgtrekkings af met een van die mooiste gebede in die Bybel – Efesiërs 3:14-21 – waarin hy vra dat hierdie hele gemeenskap van gelowiges heeltemal vervul sal word met die volheid van God, as ‘n getuienis aan alle mense dat hulle in Christus Jesus vrede met God kan geniet.

5. Mag Christus in julle harte woon, gewortel en gegrondves in die liefde – Efesiërs 3:14-21.

¹⁴ Om hierdie rede buig ek my knieë voor die Vader ¹⁵ van wie elke geslag in die hemel en op aarde sy naam ontvang het. ¹⁶ Ek bid dat Hy vir julle na die rykdom van sy heerlikheid dit sal skenk:  om deur sy Gees met krag na die innerlike mens versterk te word;  ¹⁷ om Christus deur die geloof in julle harte te laat woon,  terwyl julle in die liefde gewortel en gegrond is,  ¹⁸ sodat julle volledig in staat mag wees om saam met al die heiliges  die breedte en die lengte en die hoogte en die diepte te verstaan,  ¹⁹ ja, om die liefde van Christus te ken wat alle begrip te bowe gaan,  sodat julle gevul mag word met die volle wysheid van God. ²⁰ Aan Hom wat die mag het oor alle dinge, aan Hom wat deur sy krag wat in ons werk in staat is om oneindig meer te doen as alles wat ons bid of dink, ²¹ aan Hom kom toe die heerlikheid in die kerk en in Christus Jesus deur alle geslagte heen, vir ewig en ewig. Amen.

Paulus beskou die gemeenskap van gelowiges as ‘n familie – dit is wat die woord geslag (patria) in vers 15 eintlik beteken. Dit is ‘n familie wat die grense van tyd oorskry. Hierdie familie is in die hemel en op die aarde. Dit is ‘n familie wat “deur alle geslagte heen” EEN gemeenskap bly – vers 21.

Paulus se droomgebed vir hierdie familie van gelowiges is dat hulle almal werklik heeltemal vervul sal word met die volheid van God. Hy spel dit in ses bedes uit:

1. INNERLIKE KRAG: Die familie het in die eerste plek innerlike krag nodig – iets wat die Gees doen in ons harte en wat die hoop in ons brandend hou.
2. INWONING: Die familie het in die tweede plek inwoning van Christus deur die geloof nodig, want dit is hoe Christus ‘n woonplek in ons harte kry, sodat Hy ‘n werklikheid in elkeen word.
3. BEGRONDING: Daardeur sal die familie se hele lewe in die derde plek in die liefde begrond wees, gewortel en gegrondves wees, wat onontbeerlik is om werklik vrug te kan dra.
4. INSIG: Paulus bid ook dat die familie in die vierde plek sal groei in hulle insig in hoe ver die liefde van Christus strek, want dit sluit alles en almal in. Let op hoe Paulus letterlik die liefde van Christus as ‘n soort driedimensionele kubus beskryf wat ons hele werklikheid insluit. Paulus se dimensies van wyd, ver, hoog, en diep beskryf ‘n driedimensionele werklikheid, die breedte, lengte, hoogte, en diepte daarvan.
5. ERVARING: Maar insig is nog nie alles nie! In die vyfde plek bid Paulus dat die familie Christus se liefde sal ken, dws dit sal ervaar, ‘n liefde wat eintlik ons begrip en insig te bowe gaan.
6. VERVULLING: En Paulus sluit in die sesde plek af met ‘n gebed dat die familie heeltemal vervul sal word met die volheid van God.

En dit is wat God in hulle sal bewerk, om die waarheid te sê, Hy kan ook nog meer doen as wat Paulus (of ons) kan bid of dink – oneindig meer! God het sy plek by ons gevind. Ons het daarom ‘n plek by Hom in die gemeenskap van gelowiges.

Daarom kom alle eer aan God toe, in die kerk, in ons persoonlike lewens, in die wêreld, en tot in alle ewigheid.